Çağrı (1976)

6. yüzyılda Mekke, İslam tarihçileri tarafından sıkça Cahiliye Devri olarak adlandırılan karanlık bir dönemin içindeydi. Şehrin ileri gelenlerinin, maddi çıkarlar uğruna acımasızca yönetim sürdüğü rivayet edilir. O dönemde doğan kız çocuklarının diri diri gömüldüğü anlatılan, insanlık dışı uygulamaların yaygın olduğu bir zaman dilimidir. İşte böyle zorlu koşullarda, Hz. Muhammed, Hz. Cebrail’in vahyiyle insanları tek bir Allah’a inanıp tapmaya çağırdı ve Mekke’nin zalim yöneticilerinin sert yöntemlerine karşı durdu. Allah’tan gelen bir ayet, peygamberin silahlanarak Mekke ordusuna karşı direnmesini emretti. Tecrübesiz olmalarına rağmen Müslümanların ordusu Bedir Savaşı’nda zafer kazandı. Uhud Savaşı’nın ardından ise 10 yıllık bir barış dönemi kabul edilerek, bu süre İslam’ın yayılması için değerlendirildi. Hz. Muhammed’in Allah’ın elçisi olduğu ve yalnızca Allah’a tapılması gerektiği mesajı, kısa sürede Arap Yarımadası’nda hızla yayıldı.